تحلیل احساس شادی و شیوه های بیان آن در داستان های معروف شاهنامه

فردوس در شاهنامه به شاد به عنوان ک احساس درون و مهم توجه کرده و آن را از ارکان هوت اران شمرده است. در ان پژوهش ، پس از تعرف شاد، جاگاه آن را در علم روانشناس و دوره ها پش و پس از اسلام بررس کرده ام. سپس به بن ماه ها و علت ها اساس شاد در اندشه فردوس که عبارتند زا : دن، خرد، داد، نام، آزاد و فره ازد، پرداخته ام و شاد را در ددگاه فردوس با دگر شاعران چون خام، مولو و شمس، حافظ و سعد بررس و مقاسه نموده ام. پس از تحلل احساس شاد به شوه ها بان آن پرداخته ام که شامل دو گونه جسم و روح م شود. ابزار و نماش شاد به گونه جسم شامل مراسم و آن ها م شود که جشن ها از جمله آن مراسم است و خود شامل جشن ها اصل از جمله نوروز، سده و مهرگان و جشن ها فرع از جمله: جشنها ازدواج، جشن ها زادروز، بزم ها پش و پس از رزم و دگر بزم ها دربار م باشد. دگرگونه ها جسم نماش شاد عبارتند از: ستاش و ناش، م نوش، شکار، آذن بند و پذره، پاکوب و چامه خوان، خنده، بوسدن، در آغوش گرفتن و دگر کردارها. تندرست، آرامش، روشن روان نز از جمله نشانه ها روح و خود شاد است. در پاان به وصف گونه ها مختلف طبعت از جمله بهار، آتش، رنگها و دگر پدده ها و هم چنن به ابزار و وسال شاد از جمله زورها و پراه ها و دگر لوازم به عنوان نمادها و وسال شاد پرداخته ام و به نتجه ا که از ان پژوهش رسده ام ان است که در اندشه فردوس بزرگ نک و فضلت، خوش و شاد م آورد و شاهنامه را م توان نامه شاد ارانان نامد.